Καλαμπόκι – Ολοκληρωμένη Θρέψη απο την COMPO HELLAS

Ένα σχετικά δυνατό ριζικό σύστημα δίνει τη δυνατότητα στο καλαμπόκι να αναπτύσσεται καλά σε ποικιλία εδαφών αν και προτιμά τα μέσης σύστασης εδάφη ή και τα ελαφρά που ζεσταίνονται νωρίς την άνοιξη. Το καλαμπόκι αξιοποιεί εδάφη με pH 5-8 και ευνοείται όταν αυτό είναι κοντά στο 6,5. Οι απαιτήσεις του σε νερό διαφοροποιούνται στη διάρκεια της ανάπτυξής του, όμως το διάστημα από την εμφάνιση της αρσενικής ταξιανθίας (φούντα) ως το τέλος του γεμίσματος των σπόρων, περίπου 50 ημέρες, είναι το πιο κρίσιμο. Σε αυτό το διάστημα ενδεχόμενη δίψα από ανεπαρκή άρδευση, έστω και ολιγοήμερη, έχει επιπτώσεις στην παραγωγή.

Θρέψη – Λίπανση
Η δυναμική της πρόσληψης των κυριότερων θρεπτικών στοιχείων στο καλαμπόκι φανερώνει ότι από την 25η ημέρα μετά το φύτρωμα ως την 75η, συσσωρεύεται στο φυτό περίπου το 65% του αζώτου, το 50-55% του φωσφόρου και το 90% του καλίου. Για την παραγωγή ενός τόνου καρπού το καλαμπόκι προσλαμβάνει: 18-20 kg άζωτο, 3,5-5 kg φώσφορο και 16-18 kg κάλιο. Το γεγονός ότι το άζωτο διαδραματίζει τον κεντρικό ρόλο στον καθορισμό της παραγωγής πρέπει να οδηγεί σε ιδιαίτερα προσεκτικούς χειρισμούς της αζωτολίπανσης που θα αποφεύγουν τις ελλείψεις αλλά και
τις υπερβολές. Σημειώνεται ότι η μειωμένη πρόσληψη του εδαφικού αζώτου στην περίοδο γεμίσματος του σπόρου αντισταθμίζεται από τη μεταφορά στο σπόρο του ήδη αποθηκευμένου αζώτου στα φύλλα και το στέλεχος. Το 70-75% του αζώτου συγκεντρώνεται στον καρπό.
Η πρόσληψη του φωσφόρου εξελίσσεται περίπου παράλληλα με τη συσσώρευση ξηράς ουσίας. Η κρίσιμη φάση της θρέψης με φώσφορο συμπίπτει με το διάστημα από τη δημιουργία του 7ου φύλλου έως την εμφάνιση της φούντας. Το 80% περίπου του φωσφόρου συγκεντρώνεται στον καρπό. Περίσσεια φωσφόρου στο έδαφος επιδεινώνει ενδεχόμενη ανεπάρκεια ψευδαργύρου στην οποία το καλαμπόκι είναι ευαίσθητο. Η προσρόφηση του καλίου συγκριτικά με τη συσσώρευση ξηράς ουσίας είναι εντονότερη στις πρώτες φάσεις και τελειώνει αρκετά νωρίτερα από αυτήν του αζώτου και του φωσφόρου. Ελλείψεις καλίου μειώνουν τη φωτοσυνθετική ικανότητα του φυτού, ευνοούν την ανάπτυξη ασθενειών, μειώνουν την αντίσταση στο υδατικό στρες και αφήνουν απροστάτευτη τη καλλιέργεια από τις αρνητικές επιπτώσεις τυχόν υπερβολικών αζωτολιπάνσεων. Το 75-80% του καλίου συγκεντρώνεται στα φύλλα και τα στελέχη, μένει δηλαδή τελικά στο χωράφι μετά τη συγκομιδή εκτός και αν το καλαμπόκι προορίζεται για ενσίρωση.

Για Βασική εφαρμογή